Monday, April 07, 2008

بزرگ بانوی روح من





هاوایی، بیگ آیلند! شمالی ترین نقطه جزیره... این جور جاها رو فقط اون موقع هایی پیدا می کنی که همین طور می ری تا ته جاده ای و تنها هدفت رسیدن به ته اون جاده باشه... نه! شابد اونم نه! چون وقتی رسیدی اون وقت می ری تو یه جاده بی ربط دیگه و یه عالمه جاهای قشنگ تر کشف می کنی که فقط مال بچه مدرسه ای های اون محله س و مرغ و خروس ها و نخل های بلند و ... دیگه هیچی ... ! و تو به خودت قول دادی که هر وقت به ته کوچک ترین جاده خاکی رسیدی، پیاده شی و یه قدمی بزنی و یه نفس عمیق بکشی! خیلی خوبه...
ابنم دقیقا همین طوری پیداش شد ... ته یه جاده ... بعد پیاده می ری و می ری و می ری.... و می رسی به قلب یه جنگل انبوه و ابهت صخره ها و آرامش اقیانوس، که میتونی قسمتش کنی با هر کی دلت می خواد
:)

Labels: , ,

3 Comments:

At 6:14 PM, Anonymous Anonymous said...

چقدر سنگین و انبوهه!
خیلی قشنگه... و توضیحش هم عالیه!‌ :)‌

 
At 10:22 PM, Anonymous Anonymous said...

Kheyli bahale! Abr o meh kheyli khub oftade!

 
At 7:16 PM, Anonymous Anonymous said...

kojash bahaleh?
Aslanam bahal nist inkar.

 

Post a Comment

<< Home